Habil'i, Kabil'i
Melek olduğuna güç inandığım
Azrail'i
Affettim.
Beddualarıyla dili;
Sonu gelmeyecek masallarıyla
Başı, ayağı, eli,
Afettim.
Açarken yapraklar, açarken güller
Diyar diyar, belde belde, dağ dağ
Gölgemin gölgesi kara haber,
Seni de;
Takdir, mukadderat, kader;
Seni de affettim.
Bahçemi beğenmeyen çiçekleri de,
Soframı hor gören yemekleri de,
Gelmişleri de, gelecekleri deAffettim.
Arif Nihat ASYA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder